อาจจะเป็นความคิดของเราคนเดียว แต่เราคิดว่าเราคิดไม่ผิดนะ เราคิดว่าโลกส่วนตัวสูง กับการเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล ไม่เหมือนกันนะ เราคิดโดยการใช้ตัวเองนี่แหละ เป็นตัวตัดสินความคิด เพราะเราเป็นคนหนึ่งที่มีโลกส่วนตัวสูง เวลาไปอ่านเจอคนที่บอกว่า ทำไมคนโลกส่วนตัวสูงเอาแต่ใจตัวเอง คนโลกส่วนตัวสูงเข้ากับใครไม่ได้ โลกส่วนตัวสูงเลยปรับตัวเข้ากับคนอื่นไม่ได้ เรารู้สึกอยากถามว่า ที่พูดมานั้น เข้าใจกันจริงๆ หรือเปล่า อยากอธิบาย ว่าคนโลกส่วนตัวสูงจริงๆ ไม่ได้มีปัญหาเรื่องนี้นะ โลกส่วนตัวก็คือโลกส่วนตัว ไม่ได้เกี่ยวกับโลกที่เราอยู่ร่วมกับคนอื่น พูดง่ายๆ ก็คือ เรามีความสุขที่จะใช้ชีวิตคนเดียว แต่ก็ไม่ได้มีปัญหากับการใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่น

เรากล้าพูดอย่างนี้ เพราะการที่เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงนี่แหละ และไม่สูงธรรมดานะ ค่อนข้างสูงมากด้วย แต่เราไม่เคยมีปัญหากับการเข้ากับคนอื่น ไม่มีปัญหาในการทำงานกลุ่มตอนเรียน  ไม่มีปัญหากับการทำงานร่วมกับคนอื่น ไม่มีปัญหาในที่ทำงาน และที่แน่ๆ ไม่เคยเอาแต่ใจตัวเอง ไม่เคยเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง แน่นอนในการทำงานร่วมกับคนอื่น มันก็ต้องมีข้อขัดแย้งกันเป็นธรรมดา แต่ก็เป็นสิ่งที่เราพูดคุยตกลงกันได้ดีๆ ยอมรับมติเสียงส่วนใหญ่ ไม่ใช่การกรีดร้องให้คนอื่นทำตามใจตัวเอง หรือไม่พอใจที่คนอื่นไม่ชอบความคิดของตัวเอง

อ่านมาถึงตรงนี้ หลายๆ คนอาจจะคิดว่า เอ้า! แล้วอะไรคือโลกส่วนตัวสูงล่ะ สำหรับเรานะคะ โลกส่วนตัว ก็คือโลกส่วนตัวของเราเอง โลกที่เราอยู่กับตัวของเราเอง และมีความสุขที่จะใช้ชีวิตอยู่ในโลกใบนั้น ไม่ได้รู้สึกเหงา พอใจที่จะใช้ชีวิตแบบนี้เอง ไม่ใช่ใช้ชีวิตคนเดียว เพราะเข้ากับคนอื่นไม่ได้ หรือมีปัญหากับคนรอบข้าง แต่เลือกที่จะใช้ชีวิตแบบนี้เอง และที่สำคัญ ไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายในโลกของเรา โดยที่เราไม่อนุญาต ถ้าเราอยากจะพูดอะไร เราจะพูดเอง คือถ้ามีเพื่อน หรือคนรู้จัก ก็อยากจะให้ค่อยๆ ศึกษานิสัยใจคอ และทราบเรื่องของกันและกันโดยการกระทำ และการใช้เวลาในการคบหากัน ไม่ใช่การมาตัดตอน ซักไซร้ไล่เลียง ถามนั่นถามนี่ อยากรู้อยากเห็นเรื่องของเรา  โดยที่เพิ่งจะรู้จักกัน

ซึ่งพฤติกรรมที่เรากล่าวมานั้น มันควรละส่วนกับการปรับตัวเข้าหาคนอื่น การปรับตัวให้กับสภาพแวดล้อมที่เราอยู่ เราเองยังไม่เคยไม่มีปัญหาในการทำงานร่วมกับ หรืออยู่ร่วมกับคนอื่นนะ ตราบใดที่คนอื่นไม่มาวุ่นว่ายเรื่องส่วนตัวของเรา แต่ถ้ามีคนถาม เราก็ตอบนะ แต่ตอบเท่าที่อยากจะตอบ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่เรื่องที่เป็นความลับร้ายแรงอะไร แต่มันก็คือสเปซส่วนตัวนะ ถ้าใครไม่เข้าใจ แล้วยังพยายามจะยุ่งต่อ เราก็จะขีดกรอบคนนั้นไว้เลย ถ้าไม่พอใจที่จะคบกับเราต่อ เราก็ไม่ว่าอะไรนะ เราก็มีลิมิทของเรา มีเส้นรอบวงของเราเอง ใครจะเข้ามาได้แค่ไหน ก็เป็นสิทธิ์ที่เราจะตัดสินใจเอง

ถ้าถามว่า อะไรทำให้เป็นคนที่เป็นโลกส่วนตัวสูง เราตอบไม่ได้นะ เราค่อนข้างมั่นใจ ว่าพ่อแม่เราไม่ใช่คนโลกส่วนตัวสูง และไม่ได้เลี้ยงให้เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงด้วย แต่เราเป็นของเราเอง เป็นตั้งแต่เด็กๆ ละ เราไม่มีปัญหากับการเล่นคนเดียว ถ้าอยากเล่นอะไรแล้วไม่มีเพื่อนเล่น ก็เล่นคนเดียว แต่ก็มีเพื่อนเล่นนะคะ คือจะอธิบายยังไงดีล่ะ เล่นกับเพื่อนๆ ได้ ไม่มีปัญหา ไม่ได้ฝืนตัวเอง แต่ชอบที่จะทำอะไรคนเดียวมากกว่า ตอนอยู่อนุบาล ช่วงนอนกลางวันเราจะตื่นเร็วมาก ตื่นมาวาดรูปนิ่งๆ ดูหนังสือภาพ ไม่ได้รบกวนคนอื่น ไม่ได้รบกวนครู พอเพื่อนตื่น ก็เล่นกับเพื่อนในสนามเด็กเล่นรอแม่มารับ แล้วก็เป็นอย่างนี้มาตลอด คือมีเวลากับเพื่อน กับคนรอบข้าง กับครอบครัว แต่ก็ต้องมีเวลา มีสเปซให้ตัวเองด้วย

บางคนอาจจะคิดว่า แล้วเป็นอย่างนี้ จะมีคนรัก มีแฟน มีครอบครัวได้เหรอ ได้สิคะ เราเองก็แต่งงานแล้ว อีกสองปีก็ครบรอบจะสิบปีที่แต่งงานละ ก็ยังมีความสุขดีตามอัตถภาพ แล้วก็ยังคงมีเวลาให้กับตัวเองอยู่ เวลาที่ใช้กับครอบครัวก็ไม่ได้ขาดตกบกพร่องอะไร  และขอพูดจากมุมมองของตัวเองนะคะ คนโลกส่วนตัวสูง ไม่ได้กลัวการที่จะไม่มีใครนะ พวกเราอยู่ได้ ไม่ได้เดือดร้อนอะไร แต่ถ้าจะมีคนเข้ามา คนคนนั้นก็ต้องเข้าใจกันเองในระดับหนึ่ง รู้จักให้สเปซซึ่งกันและกัน แค่นี้ก็พอแล้วค่ะ และอยากจะฝากส่งท้ายไว้ว่า คนโลกส่วนตัวสูง ไม่ได้น่ากลัวนะคะ